Precies een jaar geleden waren de gemeenteraadsverkiezingen, de tijd gaat enorm snel!
Als partij hebben we weer bestuurlijke verantwoordelijkheid, en dat voelt goed. Jeffrey en ik kunnen zo samen met onze 8 koppige fractie in de gemeenteraad de punten uit ons verkiezingsprogramma realiseren.
Uiteraard samen met de andere drie wethouders en hun fracties. We zijn een energiek en enthousiast team en werken op onze verschillende portefeuilles veel samen, wat maakt dat plannen beter worden.
Naast ons ambitieuze coalitieakkoord komen er ook veel landelijke opgaven op ons bord. En soms botst dat.
Als ik bijvoorbeeld naar mijn eigen portefeuilles kijk zoals (zorg)wonen en ruimtelijke ontwikkeling, dan wil ik het liefst zo snel mogelijk nieuwe betaalbare woningen bouwen die passend zijn in de buurt maar ook in overleg met die buurt. De wachtlijst is namelijk erg lang. Maar vooralsnog ben ik samen met de ambtenaren nog druk met oude plannen uit een vorig college, en soms zelfs uit een college daarvoor. Bouwplannen kennen namelijk een lang looptijd. Van tekening tot realisatie kan dit zomaar 6 tot 8 jaar duren. Daarnaast hebben we opvang geregeld voor Oekraïense ontheemden, vluchtelingen en hebben we een taakstelling voor statushouders.
We hebben als gemeente bijna geen eigen bouwgrond meer, dus we kijken samen met de eigenaren van een grondstuk naar de mogelijkheden die er zijn om samen met de buurt te komen tot mooie plannen die de leefbaarheid zo min mogelijk aantasten maar wel voldoende woningen opleveren. De Van Ruysdaellaan in Leidschendam is hier een mooi voorbeeld van. Het originele plan was 18 verdiepingen, voor omwonenden was dit niet acceptabel, en na een uitgebreid partipatietraject ligt hier nu wel een gedragen bouwplan van 7 verdiepingen. Niet iedereen is 100% tevreden, maar we zitten toch wel boven de 90%. Dat vind ik een mooi resultaat. Naast sociaal en middeldure woningen, komen hier ook zorgwoningen voor mensen met dementie en is er ruimte voor economische functies die ook hard nodig zijn.
We willen meer groen, minder stenen, meer duurzaamheid, minder wateroverlast, maar wel meer woningen. Woningen erbij betekent nog steeds auto’s erbij. Met Jeffrey kijk ik of we het openbaar vervoer kunnen verbeteren zodat mensen minder afhankelijk zijn van een eigen auto. Maar met het openbaar vervoer gaat het op dit moment niet zo goed en verdwijnen er zelfs lijnen.
Om die reden kijken we ook samen naar alternatieve mobiliteit.
Maar meer woningen betekent ook meer inwoners, dus moeten we ook kijken of er bv voldoende banen zijn, en of onze scholen en huisartsen dit wel aan kunnen, en zo raken al onze portefeuilles elkaar.
En zo wordt ieder nieuw, maar soms ook een oude gebiedsontwikkeling, nog weer ingewikkelder. Mijn dagen zijn dan ook goed gevuld met overleggen hierover met oa ambtenaren, betrokken bewoners en organisaties, coöperaties, maar ook met collega’s uit de regio.
De bouwopgave en opvang van vluchtelingen doen we samen met de Haagse regio en we proberen de diverse landelijke opgaves samen uit te voeren.
En dan heb ik nog de portefeuilles scouting en wijkvereningen, erfgoed, monumenten, archeologie en het programma Sterk voor Noord. Stuk voor stuk portefeuilles die aandacht verdienen en krijgen.
Tegen familie en vrienden die ik het afgelopen jaar te weinig gezien heb zeg ik weleens, wethouder zijn is geen baan, het is ‘a way of life’! Maar ik ben dankbaar dat ik voor onze gemeente mijn steentje mag bijdragen om dit kleine stukje wereld een beetje beter te maken!
Bianca Bremer
